| “ | Najgorszym więzieniem jest przeszłość. | ” |
—do Mai. | ||
Sora Yamauchi – (jap. 山内空, Yamauchi Sora) 154 letni duch pochodzący z Japonii. Dziewczyna nie pamiętała kim była za życia, dlatego jako zjawa kieruje się jedną zasadą - przeszłość należy zostawić za sobą. Sora jest przyjazna i uprzejma, pasjonuje się wróżbiarstwem oraz malarstwem. Przed rozpoczęciem nauki w Monster High, podróżowała po Kraju Kwitnącej Wiśni w celu odnalezienia swojego miejsca, przeznaczenia. Dorabiała sobie w teatrze jako krawcowa, stąd pojawiło się jej zainteresowanie sztuką teatralną. Ze względu na jej pracę, miała okazję zwiedzić pozostałe kraje Azji Wschodniej i Południowej.
Osobowość[]
Sora to miła i pomocna duszyczka, choć to nie są jedyne cechy, które definiują jej charakter. Owszem, jest uprzejma w stosunku do każdego potwora, bez względu na to jak on odnosi się do niej. Dziewczyna uważa, że każdy zasługuje na jednakowe traktowanie, a przede wszystkim na dobre słowo i wyrozumiałość. Cechuje ją także tolerancja, potrafi zaakceptować każdą osobę, bez względu na jej cechy, czy wygląd. Sora potrafi wybaczyć wszystko, nawet największą krzywdę oraz zdradę. Jest przekonana o tym, że wszyscy zasługują na drugą szansę, czasem nawet na trzecią lub czwartą. Zdarza jej się "wybielać" zachowanie niektórych potworów, tak aby inni źle o nich nie mówili. Ma z tym problemy, ponieważ nie potrafi dobrze kłamać, więc jedynie drobne nieprawdy pozostają niezauważone. Sora nie chowa do nikogo urazy, stara się zapominać o złej przeszłości danej osoby. Dzięki temu nie ma wrogów, a przynajmniej nikogo nie uważa za swojego przeciwnika. Nie potrafiłaby kogoś znielubić, dziewczyna sądzi, że w każdym znajduje się chociaż odrobina dobra; trzeba ją po prostu wydobyć i odpowiednio pielęgnować, tak żeby została zauważona. Dla wszystkich ma do zaoferowania uśmiech oraz wsparcie. Niektórym może się wydawać nieśmiała, jest w tym ziarno prawdy. Wobec obcych czasami zachowuje ostrożność i niewielki dystans, jednakże podchodzi do nich z taką samą serdecznością. Najtrudniejszy dla Sory jest pierwszy kontakt, znalezienie tematu oraz poznanie się, natomiast dalsza część znajomości przychodzi jej zdecydowanie łatwiej. Dziewczyna nie unosi się gniewem, już od dawna uważała, że to zbędna emocja. To po prostu oaza spokoju, nigdy nie podnosi głosu, nie staje się nazbyt entuzjastyczna. W krytycznych sytuacjach udaje jej się zachować zimną krew, którą wyćwiczyła na przestrzeni lat. Duszka to bardzo łagodna i delikatna osoba, widać to po niej szczególnie w jej sposobie poruszania, gestykulacji oraz mowie. To ostatnie bywa dla niej problematyczne, z racji tego, iż barwa jej głosu ma naturalnie wysoki ton. Sora wstydzi się tego, dlatego mówi cicho, co niektóre osoby także odbierają jako onieśmielenie.
Duszka chętnie wyznacza sobie cele, dąży do ich osiągnięcia, jednak nigdy nie stosuje zasady "po trupach do celu". Jest cierpliwa, choć także nieustępliwa, zazwyczaj nie wycofuje się ze swoich postanowień. Uważa, że na wszystko znajdzie się czas i jeśli coś nadal się nie zdarzyło to w żadnym wypadku nie wolno tego pośpieszać, a jedynie na to poczekać. Kieruje się zasadami, które podpowiadają jej, aby żyć w zgodzie z samym sobą, bo dzięki temu może być zgodna z innymi. Niestety nie zawsze się do nich stosuje. Sora jest czasami wobec siebie krytyczna, ale potrafi wybaczyć swoje porażki. Mimo tego, iż nie pamięta kim była w swoim poprzednim życiu, ma podświadomy lęk, który podpowiada dziewczynie, że to ze swojej winy nadal szwenda się po tym świecie jako duch. Obawia się, że to jakaś forma kary, która została na nią zesłana. Dlatego teraz każdą decyzję stara się podejmować roztropnie, tak aby nie ranić innych i nie robić im krzywdy. Na pierwszym miejscu stawa swoich przyjaciół, potem siebie. Sora jest bardzo wrażliwa na cudze nieszczęścia, często rozmyśla o swoich bliskich i martwi, czy nic im się nie stało. Zdolność przewidywania przyszłości z kart, a także z liczb pozwala jej ostrzec innych przed kłopotami. Dlatego jest jej bardzo przykro, gdy potwory ignorują jej przestrogę. A zdarza się tak często, szczególnie kiedy Sora zwraca się do osób, której dobrze jej nie znają. Duszka to inteligenta oraz pracowita dziewczyna. Dzięki temu nie musi zamartwiać się ocenami w szkole, jest bardzo dobrą uczennicą. Wiadomo, że z niektórymi przedmiotami radzi sobie lepiej, z niektórymi gorzej, ogólnie nie ma kłopotów ze szkołą. Nie brzydzi się pracy fizycznej, taką szczególnie szanuje. Dlatego chętnie wykonuje obowiązki domowe, a także pomaga przyjaciołom przy takich czynnościach. Sora czasami udziela się charytatywnie, jeśli czas jej na to pozwala. Czerpie dużą satysfakcję z takich wydarzeń jak pomoc biednym lub cierpiącym. Wsparcie innych zawsze sprawia jej przyjemność, nieważne ile fatygi w to włoży.
Dziewczyna odznacza się niezwykłą lojalnością, dla najbliższych osób jest w stanie poświęcić niemal wszystko. Wśród przyjaciół znana jest z ciągłego noszenia pomocy, robi to tylko jeżeli ktoś ją o to poprosi. Nie lubi się narzucać, szanuje prywatność, choć od czasu do czasu bywa ciekawska. Nic z tym nie robi i nie naciska na skrywające tajemnice potwory, po cichu liczy, że kiedyś nabiorą odwagi i będą w stanie wyjawić jej sekrety. Nie użyje ich do złych celów, po prostu uważa dzielenie się swoimi rozterkami za najlepszy sposób, aby okazać zaufanie drugiej osobie. Jej samej niestety trudno trzymać język za zębami, wszystkie swoje sekrety potrafi z łatwością opowiedzieć znajomym. Chciałaby się tego oduczyć, ponieważ zdaje sobie sprawę, że nie każdy może być zainteresowany jej problemami. Jest to jednak dla niej trudne, zaufanie czasami ją oślepia i wydaje jej się, że każda osoba zachowałaby się tak samo jak ona w tej sytuacji. Niestety tak nie jest, a tajemnice Sory wiele razy zostały wydane. Jak wcześniej zostało wspomniane, w stosunku do bliskich staje się nieco naiwna, co pozwala łatwo nią manipulować. Generalnie Sora jest mało stanowcza oraz bardzo ufna, to cechy, przez które wpadła w toksyczne relacje i nie mogła ich zakończyć. Polegały głównie na wykorzystywaniu oraz oszukiwaniu duszki, przez co ta wiele wycierpiała. Nadal dzielnie zaciskała zęby, próbowała wytrzymać przy takich osobach, jednakże to nigdy nie było i nie będzie dobrym rozwiązaniem. W takich wypadkach należy odejść, zapomnieć, lecz Sora za bardzo przywiązuje się do ludzi. Duszka uważa, że rozmowa to klucz do rozwiązywania wszystkich konfliktów lub problemów. Sama często z tego korzysta, ponieważ to głównie pomaga jej w zachowaniu równowagi ducha. Dziewczyna nie jest gadatliwa, jednak lubi czasami pogawędzić, zdradzić co w niej siedzi i jak się czuje. Liczy wtedy na pomoc od jej bliskich, szczególnie na porady, lecz miłe słowo w zupełności jej wystarcza. Widać, gdy Sorę coś ją trapi, staje się wtedy wycofana i cichsza. Gorszy humor dopada ją od czasu do czasu, główny powód to nostalgia, tęsknota za swoim życiem w Japonii oraz poprzednim wcieleniem, którego najprawdopodobniej nigdy nie pozna. Od pewnego czasu dziewczyna zaczęła wydawać się niezdecydowana. To nic dziwnego, duszka nie wie co powinna zrobić ze swoim życiem jako zjawa. Czuje się zagubiona w nowym świecie, otoczona obcą kulturą, a także innymi zwyczajami. Do tej pory prowadziła spokojny, beztroski żywot, zarabiała na swoje utrzymanie i rozkoszowała się przyjemnościami, nie zastanawiała co będzie dalej. Teraz chciałaby ukończyć szkołę, jednak z drugiej strony bardzo się tego obawia, ponieważ nie wie co ją potem czeka. Wie, że Straszyceum to dla niej ogromna szansa na zdobycie wykształcenia i w żadnym wypadku nie zamierza tego zmarnować.
Zainteresowania[]
Malarstwo[]
Dziewczyna za swoją największą pasję uważa malarstwo. Już w swoim poprzednim życiu wykazywała ogromne uwielbienie do tego zajęcia. Sora maluje głównie naturę, a szczególnie niebo. Gwiazdy, planety, księżyce to najczęstszy i najbardziej ulubiony temat jej prac. Oprócz tego, zdarza jej się malować portrety. Czasami na płótnie znajdą się przyjaciele, a czasami wizerunki osób mijanych na ulicach. Duszka stara się nie ograniczać, dlatego jej obrazy mogą mieć przeróżną tematykę, jednakże stara się tworzyć w miarę tajemnicze i harmonijne prace.
Wróżbiarstwo[]
Do przewidywania przyszłości Sora najczęściej wykorzystuje karty tarota, astrologię oraz chiromancję. Jej ulubionym sposobem na poznanie przyszłego losu są karty, posiada kilka specjalnie zdobionych zestawów. Zawsze nosi przy sobie przynajmniej jedną talię, tak na wszelki wypadek. Wróżenie z gwiazd jest nieco bardziej skomplikowane, ponieważ duszka kieruje się zmianami ciał niebieskich, a to wymaga podstawowej wiedzy astronomicznej. Tę dziedzinę ciągle rozwija, ponieważ nie jest jeszcze dobrze przez nią opanowana. Chiromancja jest ostatnim sposobem na jasnowidzenie, którym Sora potrafi się posługiwać. To nic innego jak wróżenie z dłoni.
Teatr[]
Sorę głównie interesuje teatr Nō (jap. 能). Jest to tradycyjny japoński teatr, którego początki pochodzą z czternastego wieku. Opiera się na opowieściach z tradycyjnej literatury i opowiada o nadprzyrodzonych istotach w ludzkiej postaci. W teatrze Nō wykorzystuje się maski, kostiumy oraz rekwizyty, wymagające wysoko wykwalifikowanych aktorów i muzyków. Emocje są wyrażane głównie przez gesty, natomiast maski reprezentują role takie jak duchy, kobiety, dzieci i starców. Ta forma teatru skupia w sobie także taniec, śpiew oraz muzykę (głównie instrumenty perkusyjne). Maski i kostiumy Nō cenione są obecnie jako dzieła sztuki o wysokiej wartości. Sora posiada kilka takich przedmiotów, dostała je w prezencie od Mai.
Wygląd[]
Sora jest obdarzona średnim wzrostem, ma smukłą, delikatną sylwetkę. Jak na ducha przystało, jej cera ma bardzo blady odcień, wydaje się wręcz lekko niebieskawa. Ciało zjawy jest przeźroczyste, jednak tylko w okolicach jej rąk. Twarz Sory jest okrągła, ma drobny, acz szeroki nosek i pełne usta. Dziewczyna posiada błękitne oczy z różowymi refleksami. Sora ma długie włosy w kolorze wypłowiałego blondu, które od prawej połowy są delikatnie przechodzą w pudrowy róż. Dziewczyna nosi je najczęściej rozpuszczone, lekko pofalowane lub upięte na głowie, przypominając kocie uszy lub rogi. Swoje czoło chowa za rzadką, prostą grzywką. Jej charakterystyczną cechą jest bladoniebieska mgiełka, która ją otacza, nazywana przez niektórych "aurą".
Zdolności i umiejętności[]
Zdolności[]
- Lewitacja –
- Przenikanie przez ściany –
- Znikanie –
- Przepowiadanie przyszłości –
Umiejętności[]
- Szycie –
Słabości[]
- Hydrofobia – spowodowana traumą w dzieciństwie.
Klasyczny potwór[]
'
'Duch – w folklorze ludowym i według spirytystów ludzka istota, żyjąca po śmierci fizycznej ciała człowieka, bytująca w świecie pozamaterialnym.
Jedno z artystycznych wyobrażeń ducha typowe dla kultury współczesnej. Zgodnie z doktryną spirytyzmu duchy żyją w świecie niewidzialnym, znajdującym się poza czasoprzestrzenią świata materialnego; w innym wymiarze bytowania są wszędzie, przesyłają komunikaty za pośrednictwem mediów lub bezpośrednio.
Duchy mają się manifestować przez osobę żyjącą (medium), zmieniając jej wygląd (transfiguracja) i wagę lub przemawiając, i wykonując inne czynności za pośrednictwem medium. Ponadto mają się komunikować w sposób widzialny poprzez dźwięki, dotyk, hałas, zapach, poruszanie przedmiotów, pismo, rysunek, muzykę itp.
Biografia[]
Choć dziewczyna tego nie pamięta, nazywała się Kaiya Ueda. Mieszkała w wiosce położonej na wzgórzach, znanej ze swojej religijności i pracowitości. To miejsce otaczały przepiękne lasy oraz pas gór, który od pokoleń nazywany był "górami samobójców". Dlaczego? Podobno ludzie, którzy nie widzieli dla siebie nadziei, wybierali się tam i zeskakiwali ze szczytów. Rzekomo miały tam straszyć ich dusze, uwięzione między światem ludzi, a zjaw. Z powodu złej sławy tylko nieliczni pastuchowie zapuszczali się w tamte tereny z obawy przed tajemniczymi siłami. Nie pomagały modlitwy czy próby egzorcyzmów.
Kaiya była otoczona przez dużą, szczęśliwą rodzinę. Wraz z siostrą pomagały mamie w domu, podczas gdy ojciec razem z braćmi pracowali na roli. Jej życie było bardzo spokojne, mimo codziennych obowiązków wydawało się bardzo przyjemne. Dziewczyna uwielbiała malować, szczególnie gwiazdy i inne zjawiska, które obserwowała na niebie. Chciała zostać artystką, niestety jej rodzina nie miała pieniędzy, żeby wysłać ją do szkoły plastycznej. Mogła przeprowadzić się do większego miasta, żeby żyć na własną rękę, co oznaczało rozstanie z bliskimi. Zdecydowała się, aby pozostać przy nich, pomagając na miarę swoich możliwości. Jej rodzice byli już w podeszłym wieku, więc nie mogli samemu zapracować na swoje utrzymanie, a co dopiero na utrzymanie gospodarstwa. Spora sprzedawała swoje obrazy na targach, gdzie pomagała mamie przy jej stoisku z kimonami. Tym sposobem wspomagała budżet rodziny i nie zrezygnowała ze swojej pasji.
Życie nigdy nie pisze dobrych scenariuszy, dlatego pewnego dnia na wioskę spadło ogromne nieszczęście. Grupa zbójów zaatakowała mieszkańców, okradając i zabijając niewinne osoby. Kaiya wraz z siostrą zdołały uciec, uprzednio chowając się w szafie. Niestety musiały patrzeć na śmierć swojej rodziny, która została wymordowana na ich oczach. Dziewczęta uciekły górskim szlakiem, szukając schronienia wśród "samobójczych gór". Nie było im łatwo, cały czas były ogarnięte szokiem z tego traumatycznego wydarzenia. Szansa na ich przetrwanie była równa zeru, nie miały niczego do jedzenia, nie mogły nawet rozpalić ogniska. Bały się nawet zejść do pobliskiego lasu, aby zebrać jagody, ciągle obawiały się grasujących nieopodal morderców. Bez celu błąkały się po jaskiniach, codziennie nawiedzały ich okropne wspomnienia związane z cierpieniem ich rodziny. Nie mogły sobie wybaczyć, że nie potrafiły im pomóc. Kaiya zmarła pierwsza z wycieńczenia i zimna, zostawiając siostrę samą. Nie wiadomo co się z nią stało, najprawdopodobniej ona również tego nie przeżyła.
Kaiya odrodziła się jako duch, który niczego nie pamiętał. Nie spotkała ponownie siostry, co nie miało już znaczenia - przecież nawet nie znała swojego imienia. Dziewczyna szwendała się po wzgórzach, poznając prawdę o mieszkańcach gór. Pogłoski o upiorach sprawdziły się, a Kaiya zaakceptowała swoją nową rodzinę, którą łączyły różne tragedie. Postanowiła poznać każdą z nich, jednak wciąż dziwiła się, iż nie znała swojej. Doszła do wniosku, że dzięki temu może zostawić przeszłość za sobą, jakakolwiek by ona nie była. Nadała sobie imię Sora.
Ōmagatoki
Sora była zwykłym duszkiem, który od czasu do czasu straszył mieszkańców pozostałych wiosek i wędrowców, którzy ośmielili się zapuścić wysoko w góry. Robiła to głównie dlatego, aby przypodobać się innym zjawom. Otaczała ją nieduża grupka, składająca się z przeróżnych upiorów, których liczba wciąż rosła. Co kilka lat zjawiały się nowe dusze, szukające ukojenia w straszeniu i nawiedzaniu. Ruszały w świat podczas Ōmagatoki, czyli wtedy gdy niebo zalewało się czernią. Ten specyficzny moment był dla nich niezwykle ważny, sama nazwa oznaczała "czas spotkania z yōkai, yūrei i mrocznymi istotami" oraz "czas wielkiego nieszczęścia". Wtedy gromada duchów spoglądała w niebo, czekając na pojawienie się pierwszej gwiazdy, która dawała im znak do rozpoczęcia swoich harców. Niektórzy z nich celebrowali swoją śmierć, inni zaś przeklinali tych, przez których umarli. Sora nie wiedziała co miała zrobić, więc po prostu starała się świętować to, że po śmierci nadal może podziwiać piękno świata, a szczególnie nieba. Również jako swoje drugie wcielenie doceniła jego wyjątkowość. Gdy inne zjawy zajmowały się szukaniem zemsty - Sora siedziała na uboczu i starała się szukać ukojenia w gwiazdach. Poczuła się wtedy trochę odtrącona, bowiem nie pasowała do żadnego gatunku ducha. Nie chciała jednak robić czegoś wbrew sobie, więc wybrała pozostanie w cieniu.
Dziewczyna bardzo tęskniła za świtem. Jako duszka nie mogła poczekać do rana i zachwycać się jego pięknem, gdy na niebie pojawiały się przebłyski poranka, wraz z resztą jej przybranej rodziny musiała się przed nimi chować. Przez tyle lat zdążyła zapomnieć jak wygląda oraz jakie przyjemne ciepło zostawia w sercu. Obiecała sobie, że raz zaczeka na wschód słońca, aby mogła przypomnieć sobie jak ślicznie wygląda. Oddaliła się od swojej przybranej rodziny i całą noc spędziła na obserwacji czarnego sklepienia, jej brak nie został w ogóle zauważony. Zaczekała więc do rana i rozkoszowała się delikatnymi promieniami słońca. Kiedy chciała wrócić, okazało się, że nie mogła nikogo odnaleźć. Czekała na wieczór, lecz nadal nikogo nie spotkała. Próbowała w dzień i w nocy, nic jednak nie mogła zrobić. Po prostu została sama, oddzielona od jej przyjaciół. Poczuła do siebie ogromny żal, za to że postawiła swoją przyjemność nad ważnymi osobami w jej życiu. Czyżby niebo, które tak kochała stało się jej przekleństwem? Sora dostała ważną lekcję; postanowiła, że nigdy nie postawi nikogo nad swoimi zachciankami. Zdecydowała się wtedy na podróż w celu odnalezienia swojego miejsce na świecie.
Sora symbolizuje wybaczenie i zaakceptowanie swojej przeszłości. To coś z czym od zawsze miałam problem, ponieważ zawsze chowałam głęboko urazę. Żyłam wspomnieniami oraz gniewem wobec innych, co doprowadziło do tego, że nie potrafiłam patrzeć w przyszłość. Chyba zaczęłam się uwalniać z sideł rozpamiętywania, tak aby być wolna duchem. Życie jest okrutne, ale warto chociaż się starać dla tych cudownych chwil. Wybaczanie jest także ważne wobec nas samych - to coś czego jeszcze nie nauczyłam się robić.
Miejsce pochodzenia[]
'
'Japonia (jap. 日本 Nihon lub Nippon) – państwo usytuowane na wąskim łańcuchu wysp na zachodnim Pacyfiku, u wschodnich wybrzeży Azji, o długości 3,3 tys. km. Archipelag rozciąga się niemal południkowo (Japończycy utrzymują, że ich kraj ma kształt „trzydniowego Księżyca”) pomiędzy 45°33′ a 20°25′ stopniem szerokości północnej, od Morza Ochockiego na północy do Morza Wschodniochińskiego i Tajwanu na południu. Stolica Tokio jest usytuowana prawie dokładnie na tej samej szerokości geograficznej co Ateny, Pekin, Teheran i Waszyngton.
Po czym ją rozpoznać?[]
- Jej włosy zawsze są w dwóch kolorach.
- Otacza ją bladoniebieska mgiełka, bądź jak kto woli aura.
- Sora nie lubi szpilek, nosi jedynie buty na koturnie lub platformie.
Niezapomniane cytaty[]
Przeszłość związana ze śmiercią nie oznacza, że przyszłość też musi być z nią powiązana. —do Miyu.
- Życie po śmierci daje możliwość naprawy swoich błędów. Nie wiem jakie popełniłam, gdy byłam jeszcze żywa, ale teraz mam czas, aby do żadnych nie dopuścić.
—Sora o swoim losie.
- Nie rozumiem. Jesteś najważniejszą osobą w moim życiu, a ja prawie nic o tobie nie wiem.
—do Miyu.
- Pojednanie z własnym sumieniem to najważniejsze co można osiągnąć.
—do Eri.
Dead Drop Diary[]
| Ksywka: Wszyscy zwracają się do Sory po imieniu, oprócz Miyu, która postanowiła nazywać ją Taiyō-sen. | |
Ulubione powiedzonko:  Gwiazdy podpowiadają coś innego. 
|
|
| Najbardziej lubi: Obserwować niebo, szczególnie nocną porą, choć Sora lubi także oglądać wschody słońca. Chętnie wybiera towarzystwo przyjaciół, ponieważ nie przepada za samotnością. Duszka uwielbia wizyty w teatrze oraz wróżenie. Nieważne czy z dłoni, fusów, czy kart. Oprócz tego, Sora nie wyobraża sobie dnia bez filiżanki zielonej herbaty. | |
| ... a najmniej: Sora nie przepada za chłodnymi porankami, zazwyczaj wtedy budzi się z zimna. | |
| Zwierzę: Tak jak wcześniej wspomniałam, moim zwierzątkiem jest pasikonik Haruki. Każdego wieczoru przysiada na moim parapecie i dotrzymuje mi towarzystwa.
|
|
| Nie rusza się z domu bez: Talii kart oraz różu do policzków, tak żeby wyglądała na ciut żywszą. | |
| Ulubiony kolor: Wszystkie pastelowe barwy, zwłaszcza fiołkowy oraz pudrowy róż. | |
| Sekrety jej pokoju: Za zaoszczędzone pieniądze Sora mogła wynająć niewielkie studio, które jednocześnie służy za jej pracownię. Mieszkanie składa się z jednego pokoju, który jest połączeniem przestronnej kuchni, niewielkiego salonu, a także sypialni. Otwarta przestrzeń jak najbardziej odpowiada duszce, ma ogromną swobodę, szczególnie przy pracy. Okna jej apartamentu wychodzą na nieco zaniedbaną część miasta (niewielki czynsz ma swoje konsekwencje), jednakże dziewczyna stara się tym nie przejmować. Sora wychodzi czasem do parku i szkicuje naturę, żeby potem zawiesić swoje rysunki na szybach. W taki sposób ozdabia swoje otoczenie, jeśli czegoś nie może mieć, to stara to po prostu namalować. W jej mieszkaniu leży wiele zaczętych dzieł, oprócz tego znajdziemy tam masę farb, pędzli, czy sztalug. | |
| Ciekawostka: Czy wiesz, że ulubionymi artystami Sory są Hokusai Katsushika i Vincent van Gogh? |
Relacje[]
Rodzina[]
Rodzice[]
Rodzice Sory byli zwykłymi, niezamożnymi rolnikami. Prowadzili nieduże gospodarstwo, które zajmowało się hodowlą drobiu oraz uprawą ryżu. Utrzymywali się ze sprzedaży swoich plonów oraz zwierząt, a także własnoręcznie wykonanych kimon i obrazów.
Haruka Ueda, matka Sory była zwykłą krawcową. Oprócz szycia, zajmowała się domostwem podczas nieobecności męża. Wobec swoich dzieci była wyjątkowo surowa i wyniosła. Chciała wyszkolić swoje córki na dobre żony, tym sposobem miała zapewnić im dobrobyt. Przyuczała je jak wykonywać codzienne, domowe czynności m. in. gotowanie, czy sprzątanie. Sora nigdy nie miała talentu kulinarnego, dlatego wiele razy dostała kijem po rękach za niesmaczną potrawę. Oprócz tego, dziewczęta musiały pomagać rodzicielce przy szyciu jak i prowadzeniu stoiska z kimonami. Kobieta wiedziała, że wraz z mężem nie będzie w stanie zapewnić siostrom możliwości rozwoju, dlatego szybkie zamążpójście pozwoli im na zdobycie dalszego wykształcenia. Wiele razy przyprowadzała potencjalnych kandydatów, synów zamożnych kupców. Jednak żaden z nich nie był zainteresowany jej córkami, co wprawiało ją w ogromne niezadowolenie. Sora czuła przed matką ogromny respekt, który często był połączony ze strachem. Mimo tego, uważała kobietę za wzór, podziwiała jej spokój ducha oraz pracowitość. Haruka nie pochwalała pasji swojej córki, uważała, że malarstwo nie zapewni jej nawet miski ryżu. Na początku wyrzucała rysunki dziewczyny, jednak po interwencji męża zaprzestała. Gdy zauważyła, że obrazy Sory są całkiem chętnie kupowane, nigdy więcej nie poruszyła tego tematu.
Z ojcem nie mogła spędzać wspólnie czasu, Nobu cały czas pracował. Kiedy wracał z pola, był zbyt zmęczony na zajmowanie się dziećmi. Sora miała ogromny szacunek do ojca, ceniła jego pogodną naturę, a także poczucie humoru. Mimo tego, że w ciągu dnia widywali się zaledwie na chwilę, mężczyzna zawsze miał dla swojego dziecka miłe słowo, czasem poradę. Sora bardzo to doceniała, zawsze jej to pomagało w trudnych chwilach.
Rodzeństwo[]
Isamu
Jirou
Masami
Sayuri
Dalsza rodzina[]
Po swojej śmierci Sora poczuła się bardzo zagubiona i samotna. Nie wiedziała co się z nią stało i dlaczego jeszcze chodzi po tym świecie, a nie było nikogo kto mógłby odpowiedzieć na jej pytania. Poznanie zjaw z samobójczych gór, było dla niej wybawieniem, ponieważ nie była już sama. Duchy ją zaakceptowały i szybko polubiły, a także zachęciły do wspólnych wybryków. Sora poczuła się otoczona prawdziwą rodziną, dlatego bardzo ubolewała nad jej stratą.
Grupa teatralna, z którą podróżowała też była dla niej jak swego rodzaju rodzina. Spędziła z nimi kilka lat swojego życia po śmierci, jednakże nie czuła się przy nich tak miło i swobodnie, jak wśród duchów z gór.
Przyjaciele[]
Eri[]
Miyu - chodząca tajemnica[]
Mai - zamaskowana aktorka[]
Dziewczyna poznała Mai, gdy dorabiała sobie jako asystentka krawcowej w objazdowym teatrze. Sora skrycie podziwiała potworkę, szczególnie za jej talent i oddanie aktorstwu. Dziwiła się tylko, że chowa swoją twarz za maskami, nawet poza sceną. Chciała się z nią zaprzyjaźnić, jednak wstydziła się zrobić pierwszy krok. Była przecież tylko pomocnicą, nikim ważnym w porównaniu do Mai, która robiła za główną atrakcję teatru. Kiedyś wpadła na nią przez przypadek, kiedy ta się przebierała i odkryła prawdę o jej wyglądzie. Dziewczyna była córką Nuribotoke, potwora o czarnej, zgniłej skórze oraz wystających gałkach ocznych. Natychmiast wyrzuciła Sorę ze swojej garderoby, a następnie oświadczyła, że już nigdy z niej nie wyjdzie. Duszka siedziała pod drzwiami przez kilka godzin, próbując porozmawiać z Mai. Nie było to łatwe, ponieważ trudno było się jej uspokoić, z pokoju można było usłyszeć tylko ciche pochlipywanie. Sora nie wiedziała co powinna zrobić, dlatego zdała się na swoją wrażliwość.
Pomogła Mai przezwyciężyć swój strach związany z odkrywaniem twarzy, a także z akceptacją samej siebie. Choć nie było to łatwe, po wielu próbach to się udało. Dziewczyna przestała się wstydzić swojego wyglądu oraz pochodzenia, jednak nie zrezygnowała z noszenia masek. Uznała, że dodaje jej to wiele tajemniczości i pasuje jako aktorce. W teatrze Nō maski były obowiązkowe. Mai na tyle zaufała Sorze, że zdradziła jej prawdziwe imię i nazwisko. "Mai" to był tylko pseudonim sceniczny, którego używała, aby zachować swoją prywatność. Dziewczęta podróżowały wraz z objazdowym teatrem, wspólnie zwiedzając zakątki Azji Południowo-Wschodniej. W niektórych miejscach trupa zatrzymywała się na kilka lub kilkanaście miesięcy, zależało to od wykupionych przedstawień. Dzięki temu Sora nauczyła się obcych języków, poznała nowe kultury, a także zaczęła rozwijać swoje zainteresowanie wróżbiarstwem.
Dziewczyna zaszczepiła u Sory pasję do teatru, próbowała nawet ją przekonać aby ta występowała na scenie. Duszka nie czuła się dobrze jako aktorka, więc ten pomysł został szybko porzucony. Sora wolała pozostać widzem, podziwiać sztuki teatralne. Poza tym nie odznaczała się talentem w tej dziedzinie. Praca przy kostiumach miała wiele zalet m.in. darmowe bilety, z których oczywiście korzystała. Największą nagrodą było podziwianie współtworzonych kreacji, a także wybitnie utalentowanych aktorów.
Po wyjeździe do Stanów, kontakt między dziewczętami się urwał. Jednak Sora nadal uważa Nuribotoke za swoją bliską przyjaciółkę, z którą dzieli miłe wspomnienia. Mai zdobyła dużą sławę, głównie po angażu w popularnej chińskiej produkcji. Nie zaprzestała jednak występów w teatrze - tam gdzie zrodziła się prawdziwa sztuka aktorstwa. Maski pozostały jej znakiem rozpoznawczym, jak i zainteresowaniem.
Evengeline - anioł stróż[]
Bliscy znajomi[]
Heather - wolna jak ptak[]
Haru - milczący przyjaciel[]
Znajomi[]
Blair -[]
Blair i Sora poznały się w zwyczajnych okolicznościach. Dziewczęta znane są z zamiłowania do sztuki, głównie malarstwa, dlatego znalezienie tematu nie było dla nich trudne. Widywały się czasem na zajęciach plastyki lub historii, zamieniały zaledwie kilka słów. Jednak pewnego dnia zostały poproszone o zostanie dłużej po lekcji. Blair zaczęła panikować, że może coś nabroiły, duszka starała się ją uspokoić. Dobrze wiedziała, że zachowywały się wzorowo, więc na pewno nic im nie grozi. Nie myliła się, nauczyciel poprosił je o pomoc w przygotowaniu strojów dla kółka teatralnego. Wtedy gargulica miała powód do radości, natomiast Sora już nie bardzo. Nie przepadała za szyciem (domyśliła się, że to ona będzie musiała się tym zająć), jednakże z pokorą przyjęła zadanie od nauczyciela. Wraz z koleżanką zajęły się projektowaniem kostiumów, dobieraniem kolorów oraz materiałów. Rozłożyły pracę na kilka tygodni, podczas których mogły bliżej się poznać. Blair przygotowała wstępne szkice i kolorystkę, a duszka zajęła się tkaninami, i szyciem. W trakcie swoich spotkań dużo rozmawiały, Sora lepiej poznała dziewczynę. Ostatecznie zostały dobrymi koleżankami.
Susie - miód na serce[]
Taehyung -[]
Miłość[]
Wrogowie[]
Sora nie ma wrogów. Wybacza każdą krzywdę lub przewinienie.
Zwierzę[]
Za swojego pupila uważa pasikonika Harukiego, który odwiedza ją każdego dnia o zmierzchu. Sora uwielbia jego cykanie, które ją uspokaja i wycisza w wieczornych porach.
Portrayals[]
W filmie live-action w rolę Sory mogłaby wcielić się japońska piosenkarka i modelka Mai Shiraishi, która jest członkinią zespołu Nogizaka46. W marcu 2013 roku została najmłodszą modelką w magazynie Ray, natomiast w grudniu 2017 wydała swój pierwszy photobook zatytułowany Seijun na Otona Shiraishi Mai (A Pure Adult).
Ciekawostki[]
- Pomysł na wygląd postaci został podarowany przez Trefla.
- Imię Sora (jap. 空) oznacza "niebo", natomiast nazwisko Yamauchi (jap. 山内) znaczy "w górach".
- Imię jej pasikonika oznacza "promień słońca" (jap. 陽生).
- Dziewczyna nie zna swojej daty urodzin (a nawet daty śmierci), lecz to jej zupełnie nie przeszkadza. Nie chce obchodzić urodzin, uważa to za niepotrzebny zwyczaj w jej wypadku.
- Sora najbardziej lubi sztukę z okresu Edo, miała okazję żyć w tamtych czasach.
- Generalnie dziewczyna jest bardzo sentymentalną osobą i lubi zbierać pamiątki, liściki, notatki po ukochanych osobach.
- Kiedyś dostała od Miyu tajemniczy pakunek, w którym był zawinięty "Pamiętnik Sory". Dziewczyna nie mogła się nadziwić jaki to był zbieg okoliczności, ale i tak bardzo spodobał jej się ten dziennik.
- Sora zna język japoński, angielski, koreański i mandaryński. Dwa ostatnie opanowała zaledwie w stopniu podstawowym.
- Dziewczyna lubi podróżować, choć to wiąże się dla niej z wielkim stresem. Nie potrafi tego wytłumaczyć, po prostu boi się udawać w obce miejsca.
- Ma wiele ulubionych gatunków kwiatów, są to m.in: frezja biała, która oznacza delikatność i chęć bycia z ukochaną osobą, gardenia mówiąca o sekretniej miłości, aster tatarski oznaczający pamięć oraz jaśmin symbolizujący przyjaźń i wdzięczność.
- Ulubiona liczba Sory to 6. Symbolizuje symetrię oraz harmonię, oznacza także oddanie, sztukę i łagodność.
- Można łatwo się domyślić, że Sorę pasjonuje znaczenie kwiatów i liczb. Często z tego korzysta np. gdy wróży z kart lub zagłębia się w numerologię. Używa do tego "języka kwiatów", zwanym Hanakotoba (jap. 花言葉).
- Jej ulubioną książką jest "Czerwona Maska" autorstwa Grahama Mastertona.
- Ulubionym aktorem Sory jest Hugo Weaving. To przez rolę w filmie "V jak Vendetta" zyskała do niego taką sympatię, zagrał tam fenomenalnie - mimo tego, że nie odsłonił twarzy. Skojarzyło się to dziewczynie ze swoją przyjaciółką Mai, która także była świetną aktorką, chowającą swe oblicze za maskami.
- Dzięki Mai, Sora zainteresowała się maskami. Do dziś pasjonuje ją ich tajemniczość oraz ukryte znaczenia.
- Dziewczyna ma podświadomy wstręt do zbiorników wodnych, nie wie jak wytłumaczyć swój strach. Wyjaśnienie znajduje się w czasach, gdy Sora jeszcze żyła; jeden z braci zaczął ją podtapiać dla żartów. Trauma po tym przeżyciu nie została ujarzmiona przez niepamięć.
- Sora boi się także kaktusów, uważa, że ich obecność przynosi nieszczęście.
- Duszka uwielbia zwyczaj zwany Hanami (jap. 花見), który można dosłownie przetłumaczyć na "oglądanie kwiatów”. Jest to tradycyjny japoński zwyczaj podziwiania urody kwiatów (głównie wiśni piłkowanych) w okresie ich zakwitania. Mimo mieszkania w Stanach, dziewczyna nadal kultywuje tę tradycję, jednakże bez głośniej zabawy.
- Ma fotograficzną pamięć.
Galeria[]
